Wbrew temu co Henryk Musa pisze w wierszu z wydanego tomiku CO WYSPIEWAŁY FALE Zatoki/ co WËSPIÉWAŁË DËNËDŻI WIKÙ pięknie pisze o swym Mieście dzieciństwa i młodości i czasie tam przeżytym. Gdy w kwiecie swego wieku wypłynął na łodzi zycia w swiat, zabrał z sobą w sercu obraz swego Miasta, błękitnej Zatoki, Góry Swarzewskiej. I te pozostawione tam bliskie Jego sercu miejsca, opiewa w swych wydanych tomikach. Jako AMBASADOR KULTURY KASZUBSKIEJ rozsławia swą małą ojczyznę Kaszuby w kraju i zagranicą. Te tomiki świadzą o tym, że nigdy nie rozstał się z Puckiem, Zatoką. Jego twórczość jest dostrzegana, doceniana i wielokrotnie wyrózniana na świecie, w przeciwieństwie do swego srodowiska. Pomimo kilkakrotnych nominacji do kaszubskiego Nobla Medalu Stolema nie może być laureatem, być może nie zapracował jeszcze na Kaszubskiego Nobla. Czyż nie lepiej teraz, już, dzisiaj swoje chwalić, wynagradzać, tulić do serca, kołysać słowem pięknym, niż później miłość swoją i podziw ilością zapalonych świeczek okazywać ?
I tak w Chicago w USA istnieje Zrzeszenie Literatów Polskich im. Jana Pawła II, którego jest członkiem niemal od początku, otrzymał za całokształt współpracy na rzecz Zrzeszenia Dyplom Jubileuszowy.
Natomiast Ośrodek Dokumentacji i Studium Pontyfikatu św. Jana Pawła II w wydanym tomiku „ Pisane sercem. Poetycki dyptyk dla św. Jana Pawła II” umieścił Jego wiersze.
Zarówno jak Dyplom i wiersze w tomiku – to wyróżnienie za propagowanie Kaszub, Pucka, modrej Zatoki.
Twórczośc ta wynika z potrzeby serca i pamięci o tych tak ważnych dla niego miejsc i czasu.